كارگران چيزي جز زنجيرهاي اسارتشان براي از دست دادن ندارند
اما هم اينك
نبايد گفت؟
حتي فروخته اند آنچه كه براي اسارتشان بود از براي لقمه اي نان
تا كه زنده باشند
8 آذر ماه 88
امروز به علت تعويق 8 ماهه حقوق كارگران كارخانه لوله سازي همدان، كارگران كارخانه را به اعتصاب فرو بردند تا باز پس گيرند حق پايمال شديشان را
............
سركارگر: قربان كارگران ديگر كار نمي كنند
رئيس: چرا ؟
سركارگر: حقوق عقب افتاده خود را طلب مي كنند
اين يك تهديد است
رئيس: هر كس كه كار نمي كند اخراج
سركارگر: يعني همه كارگرها، ضمنن قربان كارگرها در اعتصاب هستند و متحد، اينها محل كار خود را هم ترك نمي كنند
سكوت حكم فرماست
رئيس: صحبت كن برگردند سر كار همين روزها حقوق ها را پرداخت خواهيم كرد، اگر كار نكنند من ورشكست ...
20 آذر ماه 88
كارخانه لوله سازي همدان هنوز در اعتصاب به سر برده و در همين روزها احتمالاً شاهد بيكاري 580 كارگر خواهيم بود
22 آذر ماه 88
حقوق 4 ماه كارگران پرداخت شده و قول پرداخت ما بقي آن نيز داده شده است.
كارگران بر اجبار زيستي سر كار باز مي گردند از براي شكم سيري خود و خانواده
اين يك تهديد است
اتحاد شرط
اعتصاب مرگ
براي سرمايه داري در چهره عموم
همه كارگران جهان بپا خيزيد